Prolog

– Gdzie ona jest?! – ryknął rozwścieczony mężczyzna, celując różdżką w człowieka, którego jeszcze niedawno tak cenił. Teraz ta sama osoba pozbawiła go najcenniejszego skarbu.

– Już nigdy jej nie zobaczysz, rozumiesz? Nigdy!

Szaleńczy śmiech drugiego czarodzieja odbił się echem po ruinach domu, w którym się znajdowali. Z całej jego postawy biły obłęd oraz wrogość, a oczy błyszczały złowieszczo. Pierwszy etap zniszczenia życia mężczyźnie, który przed nim stał, został zrealizowany. Teraz przyszedł czas na dalszy ciąg zemsty.

– Odnajdę ją, choćby to miała być ostatnia rzecz, jaką zrobię!

– Zacznij od zaświatów.

Obaj mężczyźni mierzyli się gniewnym spojrzeniem w każdej chwili gotowi zaatakować. Jeszcze niedawno stali po jednej stronie, teraz życzyli sobie śmierci w męczarniach.

– Jesteś potworem! Jak mogłeś zrobić coś takiego?! Ona nie była niczemu winna!

Czarodziej za wszelką cenę starał się zapanować nad emocjami, co w zaistniałych okolicznościach stanowiło duży problem. Skrycie liczył, że to wszystko jest jednym wielkim koszmarem, z którego niebawem się obudzi. Wiedział jednak, że to nieprawda, a człowiek, któremu zaufał, z którym współpracował, okazał się zdrajcą.

– Wystarczającą jej winą było to, że płynęła w niej twoja krew.

– Oszalałeś, kompletnie postradałeś zmysły!

– To również zawdzięczam tobie, ale spokojnie, niebawem będziesz taki sam jak ja.

I w tym momencie padło zaklęcie, które pierwszy z mężczyzn z trudem zablokował. Zaczęła się walka. Obaj czarodzieje posiadali wybitne zdolności magiczne, przez co była ona niezwykle zacięta. W końcu jednak na prowadzenie zaczął się wysuwać drugi mężczyzna. Wiekiem i doświadczeniem przewyższał swojego przeciwnika, dzięki czemu ten w końcu runął na podłogę rażony silnym zaklęciem paraliżującym. Zwycięzca uśmiechnął się triumfalnie podchodząc do swojej ofiary, aby móc przy niej przykucnąć. Przejechał czubkiem różdżki po policzku czarodzieja, ignorując jego mordercze spojrzenie. Bezsilność bijąca od niego dawała mężczyźnie niemałą satysfakcję.

– Naprawdę myślałeś, że ze mną wygrasz? To ja cię wszystkiego nauczyłem, ja. Gdybyś tylko chciał, przekazałbym ci całą swoją wiedzę, ale ty wolałeś mnie zdradzić. Zapłacisz za to najwyższą cenę. Nie, nie zabiję cię. To by było zbyt proste. Będziesz żył i cierpiał, póki łaskawie cię nie zabiję – zakończył z paskudnym uśmiechem mężczyzna, po czym zaczął rzucać zaklęcie, wykonując przy tym niezwykle skomplikowane ruchy różdżką.

Wiedział, że jest okrutny, ale żył w przekonaniu, że ten człowiek na to zasłużył. Gdy skończył, z zadowoleniem ocenił swoje dzieło, po czym teleportował się wraz z porażonym mężczyzną. Wylądowali w mrocznej, siejącej grozę puszczy, czyli dokładnie tam, gdzie chciał.

– Witaj w piekle, Tom – powiedział czarodziej, układając bezwolne ciało mężczyzny przy jednym z drzew. – Jeszcze się spotkamy, a wtedy w pełni mi za wszystko zapłacisz. – To były ostatnie słowa czarodzieja, nim teleportował się z cichym trzaskiem, zostawiając swego byłego towarzysza na pastwę losu.

Witam

I w końcu nadszedł ten dzień. Przybywam do Was z prologiem nowego opowiadania. Nie powiem, ale trochę się denerwuję, co o nim sądzicie, dlatego komentarze bardzo mile widziane.

Teraz kilka spraw organizacyjnych.

1. Notki najprawdopodobniej będę się pojawiały raz w tygodniu w weekend. Jeśli coś miałoby się zmienić, będę Was o tym informować.

2. Akcja opowiadania (poza prologiem) będzie się toczyć na szóstym roku.

3. Uprzedzam, że w tym wypadku kanon będzie dość mocno naruszony, żeby nie powiedzieć olany, więc jeśli komuś to przeszkadza, to nie polecam tej historii.

To chyba tyle, mam nadzieję, że Wam się spodoba. Wszystkie inne pytania proszę kierować na mojego ask’a:

http://ask.fm/LaFinDeLaVieHarryPotter

Laf